Dag 17 - 22 februari

Dag 17 - 26 februari
Vandaag is onze laatste dag in Mauritanië! Ik had van dit land totaal geen voorstelling, maar we hebben veel verschillende dingen gezien: extreme armoede, de rijkste school van het land en een deel van de cultuur.
We rijden vandaag over een lange saaie weg richting Senegal. We nemen een pauze op een mooi strand, waar even lekker gaan pootjebaden en waar de mannen gaan vliegeren met een powerkite. Al snel loopt het strand vol met lokale mannen, die het ook willen proberen.Blijkbaar zag het er makkelijker uit dan het werkelijk was, want we werden allemaal half gelynched door de vliegertouwen.
Na de pauze zijn we doorgereden naar Nouakchott, een stadje vlak voor de grens naar Senegal. Nadat we een paar uur moesten wachten totdat de sleutels van de kamers waren gevonden zijn we heerlijk gaan eten en hebben we wat spelletjes gedaan onder gezelschap van weet ik hoeveel muggen.

Dag 18 - 27 februari
Vandaag gaan we de grens over naar Senegal! Bij vertrek wordt afgesproken dat we in colonne door de stad rijden, omdat we elkaar anders uit het oog verliezen en dat gaat veel te veel tijd kosten. Dus iedereen moet de alarmlichten aanzetten en super vrecht zijn in het verkeer. Omdat er hier niet echt regels bestaan in het verkeer, proberen er van alle kanten auto’s in te voegen. Dat mochten we dus niet laten gebeuren, wat echt voor hilarische taferelen zorgt!
Nadat we de stad uit waren, zonder ernstige deuken, moesten we nog een stuk off road voordat we bij de grens aankwamen. Daar gingen een aantal jongens met jojo’s spelen, om de tijd te doden. Binnen no time stonden er een stuk of 50 kinderen om hen heen, die het speelgoed maar al te graag wilden hebben. Toen alles geregeld was met de paspoorten en we dus door konden rijden wilden ze de jojo’s afgeven aan de kinderen. Niet zo’n heel strak plan, al die 50 kinderen duiken op elkaar en beginnen te vechten, om een jójó! Ook wanneer je in de auto zit en we staan even stil langs de weg, komen er áltijd kinderen op je af met de vraag/opmerking/eis: Madam, cadeau?! Als je dan iets geeft loopt het hele dorp uit om ook iets te krijgen, snel doorrijden dus!
Na de grens moesten we nog ongeveer 100 km tot onze eindbestemming van vandaag: Zebrabar! Echt een super mooie camping aan het strand met allemaal hangmatten, leuke tentbungalows en een gezellig terras. We hebben er heerlijk gegeten en zijn s’avonds met een groep gaan kingzen, wat érg gezellig werd. Achh, hier werd sinds een lange tijd weer bier verkocht, dus dat moest gevierd worden! Na een nachtelijke duik zijn we uiteindelijk toch maar ons bed in gekropen.

Dag 19 - 28 februari
Rustdagje in Zebrabar, héérlijk! We hebben s’morgens de was gedaan en zijn daarna heerlijk op het mini-strandje gaan liggen. Behoorlijk verbrand ben ik al snel naar de schaduw verplaatst, wat was die wind verradelijk! We hebben die hele dag echt helemaal niks gedaan, daar was ik echt aan toe! Je zit dan wel drie weken stil in de auto, maar het is zó vermoeiend! Zoveel indrukken en nieuwe dingen.
S’avonds hadden we een heerlijke bbq!

Dag 20 - 1 maart
Omdat ik s’nachts flink ziek ben geworden werd dit niet zo’n hele prettige dag. Het was echt ongelofelijk heet en de weg van vandaag was niet echt een weg meer te noemen. Slingerend door alle gaten en hobbels zijn we uiteindelijk aangekomen op een camping. De wc kwam rechtstreeks uit een horrorfilm en óveral zaten uit de kluiten gewassen sprinkhanen en ander ongedierte. Omdat ik me in de loop van de dag niet bepaald beter ben gaan voelen ben ik maar optijd naar bed gegaan, samen met veel kruipende/vliegende/springende/kriebelende roomies. Hopen op een betere dag morgen!

Dag 21 – 2 maart
Vandaag komen we in het laatste land van onze reis: Gambia! We moeten nog een stuk over diezelfde barslechte weg, voordat we bij de grens aankomen. Vanaf daar komt een cameraman ons volgen, het filmmateriaal wordt uitgezonden op de Senegalese en Gambiaanse tv! Hij interviewt wat mensen en filmt het laatste deel van de reis.
Bij de grens hoeven we niet lang te wachten, Go For Afrika komt er al jaren en ze willen de materialen en studenten maar al te graag in hun land hebben. Na de grens moeten we de Gambia rivier oversteken. Er staan zeker honderd vrachtwagens te wachten tot ze de boot op mogen, wat vaak ongeveer drie weken duurt. Bij een ander oversteekpunt gaat het sneller, maar het is hier dus blijkbaar goedkoper om drie weken een chauffeur te laten wachten dan benzine om naar de andere oversteekplaats te rijden. De chauffeurs liggen allemaal onder hun vrachtwagen omdat het daar het minst heet is en wachten tot ze eindelijk het bootritje van maximaal tien minuten mogen maken.
Wij hebben op de een of andere manier voorrang, dus mogen naar het begin van de rij rijden. Het is vandaag echt belachelijk heet, maar we hebben gehoord dat er op de camping van vanavond een zwembad is, niks beters dan dat na een dag als vandaag!
In Nederland zouden er ongeveer maximaal zes auto´s op een boot als deze mogen, maar hier krijgen ze het voor elkaar om er twaalf auto´s op te proppen, waar echt een millimeter ruimte tussen zit. Als we tijdens het boottochtje graag naar buiten willen vanwege de hitte, moeten we dan ook uit de raam klimmen en via de daken van andere auto´s naar de rand van de boot.
Na de boot moeten we nog maar een klein stukje tot de camping! Wanneer we bij aankomst meteen het zwembad in willen springen, blijkt dat ze zijn vergeten om het te vullen met water! Typisch Afrika. Gelukkig ligt de camping aan de Gambia rivier, dus we vragen maar snel na of het daar veilig is om te zwemmen. Wanneer we bij de rand van de pier blijven is het veilig, maar verderop zitten krokodillen. Niet echt een geruststelling maar het was zo heet dat ik er met Lisa en Joyce maar met kleren en al in ben gesprongen.
Na het avondeten is er een djembeefeest georganiseerd, waar we al snel een aantal kinderen op onze schoot krijgen die niet echt doen vermoeden dat ze ons vanavond nog met rust gaan laten!

Dag 22 - 3 maart
Vandaag is het dan eindelijk zover; onze aankomt in Tanji, waar ik de komende acht weken zal blijven!
We hoeven nog maar een klein stukje te rijden, dus vertrekken pas om 12 uur. Heerlijk uitslapen en rustig ontbijten dus. We hebben hier in het dorpje vanalles uitgedeelt wat we niet meer nodig hebben, zoals een tent en pannen enzo. Vraag me niet wat de mensen hier in Gambia aan een tent hebben, maar ze waren er heel blij mee.
Het was een mooie route tot aan Tanji, maar we begonnen toch behoorlijk zenuwachtig te worden in het busje. We hebben drie weken in ons busje ‘gewoond’, en nu hebben we ineens een vaste plek voor de komende 8 weken. Heel erg benieuwd naar onze slaapplek, stageplaats, de mensen en het dorpje rijden we Tanji binnen. Ik had wel gedacht dat er wat mensen wisten van onze komst, omdat Go For Afrika elk jaar naar dit dorpje komt, maar werkelijk heel het dorp stond op straat! Iedereen riep helemaal door het dolle heen: Welcome, welcome! Allemaal kinderen die liedjes aan het zingen waren, achter de auto’s aanrenden en het hele dorp leek écht blij te zijn dat we er waren. Zo leuk om te zien! Het was echt een warm welkom, vooral toen we Kairoh Garden inreden want daar waren allemaal lokale mensen bij elkaar gekomen die helemaal los gingen op de djembee muziek.
Na het eten zijn we snel naar onze verblijfplaats gegaan; het compount van Alhagie en Petra! Het ziet er heel gezellig uit en de kamers zijn prima! Buiten is een overdekte plaats waar we elke dag ontbijten, lunchen en avondeten. We zijn er al snel achtergekomen dat de douche hier écht klaplong-koud is, maar dat zijn we wel gewend na drie weken zonder warme douche! Er is stroom van ongeveer 8 tot 11, dus we hebben maar meteen alles aan de laders gehangen!
Je zou zeggen dat je het na drie weken in de auto wel redelijk hebt gehad, maar ik baal dat de reis voorbij is! We hebben zóveel gezien en zóveel meegemaakt, ik ben echt super blij dat ik mee ben gegaan! Op naar het tweede avontuur: de acht weken stage en het verblijf in Tanji!